Dla przykładu dorosły pies labrador powinien mierzyć od 55- 57 cm, a jego prawidłowa masa ciała przy takim wzroście to od 29,5 do 36 kilogramów. Oczywiście suczki tej rasy będą nieco mniejsze i lżejsze. Problemy z nadwagą dotykają najczęściej suk, dlatego powinny one dostawać proporcjonalnie mniej pożywienia.
Sucha karma weterynaryjna dla psów z nadwagą ilość znalezionych towarów: 81 Promocja Polecany Eminent Vet Diet Dog Gastrointensinal / Hypoallergenic 2,5kgZapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie jelita grubego, zapalenie jelit, ostra i przewlekła biegunka, zespół złego wchłaniania, niestrawność, anoreksja, alergie pokarmowe objawiające się objawami skórnymi lub żołądkowo-jelitowymi85,00 zł (34,00 zł / kg) Eminent Veterinary Diet Dog Fiber Balance 11kgZapalenie okrężnicy, zaburzenia motoryki, zaburzenia wypróżniania, zapalenie trzustki, limfangioektazja, hiperlipidemia, cukrzyca, redukcja masy ciała w zł (26,64 zł / kg) Eminent Veterinary Diet Dog Fiber Balance 2,5kgZapalenie okrężnicy, zaburzenia motoryki, zaburzenia wypróżniania, zapalenie trzustki, limfangioektazja, hiperlipidemia, cukrzyca, redukcja masy ciała w zł (30,00 zł / kg) ROYAL CANIN Neutered Adult Medium 9kgKarma sucha dla kastrowanych, dorosłych psów ras średnich (11 do 25 kg) powyżej 12 miesiąca życia, z tendencją do nadwagi i/lub wrażliwą zł (20,28 zł / kg) ROYAL CANIN Satiety Small Dog 500gPełnoporcjowa dietetyczna karma dla dorosłych psów ras małych (masa ciała do 10kg) z problemem nadwagi i zł (45,98 zł / kg) ROYAL CANIN Satiety Small Dog 3kgPełnoporcjowa dietetyczna karma dla dorosłych psów ras małych (masa ciała do 10kg) z problemem nadwagi i zł (30,24 zł / kg) Alleva Care Obesity Glycaemic Control 12kgAlleva Care Obesity Glycaemic Control to dietetyczna karma pełnoporcjowa dla dorosłych psów w celu redukcji nadwagi i kontroli spożycia glukozy (w przypadku cukrzycy). Wskazana jest również do wspomagania metabolizmu lipidów w przypadku zł (24,92 zł / kg) FARMINA Vet Life Dog Obesity 2kgPełnoporcjowa dietetyczna karma dla dorosłych psów stworzona z myślą o zmniejszeniu nadmiernej masy ciała oraz kontrolowaniu podaży glukozy (cukrzyca).98,99 zł (49,50 zł / kg) FARMINA Vet Life Dog Obesity 12kgPełnoporcjowa dietetyczna karma dla dorosłych psów stworzona z myślą o zmniejszeniu nadmiernej masy ciała oraz kontrolowaniu podaży glukozy (cukrzyca).359,99 zł (30,00 zł / kg) Karma dla psów z nadwagą Przyczyną otyłości u psów jest najczęściej przekarmienie. Zbyt duża ilość pokarmu w stosunku do ograniczonej ilości ruchu prowadzi do przykrych konsekwencji – zwierzę szybko przybiega na wadze, staje się ospałe i mało aktywne. Ponadto, skutkiem nadwagi mogą być także poważne choroby – cukrzyca, problemy z układem krążenia i stawami, a w ostateczności śmierć. Powodem, dla którego dietetyczna karma staje się koniecznością, nie zawsze jest nieodpowiednia dieta – często są to również zaburzenia metabolizmu oraz inne schorzenia, które powodują przyrost wagi. Otyłość u psa niejednokrotnie wynika również tego, że zwierzak karmiony jest domowym jedzeniem, które zawsze jest mniej odpowiednie niż sucha lub mokra karma dla dorosłych psów. Po pierwsze – przy takim trybie żywienia trudno wyważyć, ile dokładnie składników odżywczych i kalorii przyjmuje psiak. Po drugie – psy żywione domowo często dostają produkty, których w ogóle nie powinny spożywać, a ich posiłki nie są odpowiednio zbilansowane. Dla psów otyłych odpowiednio dobrana dietetyczna karma jest niezwykle istotna i może znacznie poprawić ich stan. Jeśli zaobserwujesz, że żebra twojego czworonoga są pokryte warstwą tłuszczu, brzuch jest niewyraźnie podkasany a talia niewidoczna, prawdopodobnie zwierzę waży kilka kilo za dużo. Jedynym sposobem na utratę zbędnych kilogramów jest ruch i odpowiednia dieta dla psa z nadwagą, polecona przez lekarza weterynarii, dostosowana do zapotrzebowania energetycznego pupila, w zależności od poziomu aktywności fizycznej. O tym, że potrzebna będzie karma dla psa z nadwagą może również świadczyć fakt, że psiak szybciej męczy się na spacerze i już po kilku kilometrach zaczyna mocno dyszeć. Również, jeśli pies zaczął popuszczać mocz między spacerami oraz ma swędzące zmiany skórne, dietetyczna karma może być nieunikniona. Dla czworonogów z problemami wagowymi przeznaczone są specjalistyczne karmy dla psów z nadwagą, które dostarczają odpowiednią ilość kalorii oraz mikro- i makro-elementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania. Karma dla otyłego psa składa się z białka, tłuszczów i węglowodanów w odpowiednich proporcjach i w optymalnej ilości. Umożliwia skuteczną i bezpieczną stratę wagi bez ubytku na zdrowiu. Wybór karmy dla psów z nadwagą W sklepie ZooArt dostępna jest sucha karma dla psów z nadwagą, dostosowana do psów w różnym wieku, różnej rasy, wielkości, płci i indywidualnych potrzebach. W ofercie znajduje się także specjalistyczna karma dla zwierząt po operacjach i zabiegach, u których zmiany hormonalne mogą przyczynić się do zwiększenia apetytu. Sucha karma „light” spełnia zapotrzebowanie zwierzęcia na składniki odżywcze przy obniżonej wartości kalorycznej. Dzięki niskiej zawartości energii, tłuszcz zmagazynowany w organizmie zwierzęcia wykorzystywany jest do spełniania zapotrzebowania na energię i przyczynia się do spadku wagi. Dietetyczna karma, którą wybierzesz dla swojego psiaka, nie powinna jednak bardzo drastycznie obniżać ilości kalorii, jakie są dostarczane w jednym posiłku. Najzdrowszy spadek to taki wynoszący 10, maksymalnie 20%. Tylko wtedy możesz mieć pewność, że wybrana karma dla psów otyłych nie zaszkodzi Twojemu pupilowi. Dietetyczna karma oznacza również obniżoną zawartość tłuszczu. Jest on ważnym składnikiem diety, dlatego nie należy całkowicie go eliminować. Bardzo dobrym wyborem są dietetyczne karmy o zawartości tłuszczu 12% (standardowe karmy zawierają go zwykle 14-18%). Wysoka zawartość włókna nierozpuszczalnego i rozpuszczalnego powoduje zwiększenie objętości pokarmu, przyspieszając poczucie sytości. Dodatek L-karnityny i L-lizyny wspomaga przekształcanie tłuszczu w energię i budowanie masy mięśniowej. Jej formuła wzbogacona jest o przeciwutleniacze neutralizujące wolne rodniki, które są częstym problemem u otyłych pupili. Karma dla psa z nadwagą przyczynia się do poprawny zdolności ruchowej. Wspomaga bezpieczną utratę wagi w ciągu kilku miesięcy od rozpoczęcia procesu odchudzania. Pokarm zapobiega powtórnemu przybieraniu na wadze po osiągnięciu optymalnej wagi. Sucha karma dla psów otyłych dostępna jest w różnych wariantach, w zależności od rasy psa, jego wielkości i stanu fizycznego. W ofercie sklepu znajdziesz pokarm zarówno dla yorka jak i owczarka niemieckiego, suczek w ciąży i psów, które oprócz problemów z nadwagą cierpią na cukrzycę czy problemy ze stawami. Dieta dla psaz nadwagą – na co zwrócić uwagę? Wzrost wagi nie zawsze wiąże się z nadmierną ilością spożywanego pokarmu i brakiem ruchu. Niekiedy źródło problemu stanowią poważniejsze dolegliwości, zaburzenia behawioralne, zmiany hormonalne związane z przebytymi zabiegami bądź wolniejszą przemianą materii, która wiąże się z wiekiem zwierzaka. Jeśli nie masz pewności jaka karma dla psa z nadwagą będzie najlepszym wyborem, udaj się do lekarza weterynarii, który po wykonaniu odpowiednich badań pomoże ci dobrać produkt idealny dla twojego pupila. Lekarz sprawdzi, czy jedynym problemem zdrowotnym u czworonoga jest waga – jeśli zauważy symptomy dodatkowych chorób, rozpocznie odpowiednią terapię leczniczą. O tym, jaka dietetyczna karma będzie najlepsza dla Twojego psa, trzeba decydować, biorąc pod uwagę jego stan ogólny. Inna karma dla psów otyłych może być zalecona przez weterynarza dla psiaka po kastracji lub sterylizacji, a inna dla suki w okresie karmienia młodych. Nieco innych składników odżywczych może również potrzebować psiak, który choruje lub jest w trakcie rekonwalescencji. Karma dla dorosłych psów zawsze powinna być również dobierana po uwzględnieniu poziomu aktywności psiaka oraz ewentualnych uczuleń. Pamiętaj, że dieta to nie wszystko. Oprócz odpowiedniego żywienia do codzienności pupila należy włączyć aktywność fizyczną. Dłuższe spacery i zabawa na świeżym powietrzu zaktywizują psa, rozwijając jego kondycję fizyczną i przyczynią się do wzrostu poziomu energii, wigoru i chęci do życia. Nie przeprowadzaj procesu odchudzania zbyt gwałtownie. Nie można głodzić zwierzaka ani podawać zbyt małej ilości pokarmu. Na efekty diety trzeba cierpliwie poczekać – inaczej można narazić czworonoga na niedożywienie. Optymalna ilość ruchu i karma dla psów z nadwagą podawana o stałych porach to recepta na zdrowe i bezpieczne odchudzenie pupila. Zbilansowana i optymalna kalorycznie dieta jest kluczem do utrzymania zdrowia zwierzęcia i odpowiedniej masy jego ciała. Artykuły z naszego bloga
Należy do diet bardzo restrykcyjnych, dlatego wymaga ona dokładnego zaplanowania posiłków i wyliczenia wartości odżywczej diety, tak by realizowała zapotrzebowanie dziecka na energię i składniki odżywcze. WAŻNE: Ten model diety jest uznanym sposobem leczenia padaczki lekoopornej u dzieci. Ciała ketonowe (czyli β-hydroksymaślan
Wystarczy jedno subtelne spojrzenie czy smutne miauknięcie – trudno wtedy nie ulec kocim prośbom o ulubioną przekąskę. Niestety, mruczki często nie potrafią poskromić swojego apetytu i z czasem ze zwinnych małych drapieżników przeobrażają się w leniwe, puszyste kanapowce. Po czym poznać, że waga mruczka dawno przekroczyła optymalną wartość? Jak odchudzić kota?Po czym poznać, że kot ma nadwagę? Dla większości dorosłych kotów optymalna waga wynosi 4-5 kg. Nadwagę u kota można stwierdzić, gdy jego masa ciała jest większa od wzorcowej o ponad 10%, a otyłość, gdy nadwyżka kilogramów wynosi więcej niż 20%. Przy ocenie masy ciała kota wykorzystuje się skalę BCS, która pozwala na podstawie oględzin ciała stwierdzić kondycję zwierzaka. U kota z nadwagą obwód brzucha jest powiększony, żebra i łopatki słabo wyczuwalne, a warstwa tkanki tłuszczowej dobrze wyczuwalna. O problemie z nadprogramowymi kilogramami często świadczą też zmiany w zachowaniu. Otyły kot jest zwykle mniej skory do ruchu, zabawy i eksploracji otoczenia, więcej czasu przesypia i spędza na leniwym wypoczynku. DLA KOTA / KARMA DLA KOTA / KARMA DLA KOTA PO STERYLIZACJI Przyczyny nawagi i otyłości u kota Nawaga i otyłość kota najczęściej są wynikiem błędów żywieniowych. Ich główną przyczyną jest nieprawidłowo zbilansowana dieta, dostarczająca zwierzakowi zbyt dużo energii w stosunku do zapotrzebowania. Najczęściej dzieje się tak, gdy kot jest karmiony na żądanie, ma stały dostęp do karmy, otrzymuje zbyt duże porcje pokarmu lub jego jadłospis jest bogaty w węglowodany. Problematyczne bywa też żywienie pupila dietą domową, która często nie jest dopasowana do potrzeb kota. Na nadmierne przybieranie na wadze wpływ może mieć dokarmianie zwierzaka przekąskami, których wartość energetyczna nie jest uwzględniona w bilansie kalorii. Na rozwój nadwagi i otyłości szczególnie narażone są koty po zabiegu kastracji i w wieku powyżej 7 lat. Istotnym czynnikiem ryzyka jest brak regularnej aktywności fizycznej, który sprawia, że organizm nie może spożytkować energii otrzymanej wraz z pożywieniem. Informacje na temat żywienia kota po sterylizacji znajdziesz również w rozmowie z dr Karoliną Hołdą na naszym wiedzieć: Nawaga u kota może mieć podłoże behawioralne. Chronicznej depresji oraz zaburzeniom lękowym czasami towarzyszy wzmożony apetyt. Jedzenie w takim przypadku staje się dla zwierzaków działaniem przerzutowym, mającym zniwelować istniejące odchudzić kota? Proces odchudzania kota powinien nadzorować lekarz weterynarii lub dietetyk zwierzęcy. Przed rozpoczęciem kuracji należy skontrolować stan zdrowia kota i upewnić się, że problemy z wagą nie są skutkiem zaburzeń hormonalnych czy chorób metabolicznych. Odchudzanie kota opiera się na zapewnieniu mu ujemnego bilansu energetycznego. Można osiągnąć to poprzez obniżenie kaloryczności diety lub zwiększenie wydatku energetycznego. Aby odchudzanie było dla kota bezpieczne, zmiany w jego jadłospisie musimy wprowadzać stopniowo, zmniejszając kaloryczność posiłków do określonego poziomu w ciągu kilku tygodni. Tygodniowy spadek masy ciała u kota powinien wynosić około 0,5-1%. Wagę zwierzaka należy kontrolować przynajmniej raz w tygodniu. Koty nie mogą być poddawane dietom restrykcyjnym ani głodówkom. Cały proces odchudzania u kotów może potrwać od kilku do kilkunastu light dla kota Dieta light ma za zadanie umożliwić systematyczny spadek wagi przy zapewnieniu organizmowi wszystkich niezbędnych substancji odżywczych. Kot, który walczy z nadwagą, powinien otrzymywać posiłki o obniżonej zawartości węglowodanów. Zmniejszenie podaży cukrów pozwala utrzymać poziom insuliny na właściwym poziomie i umożliwia spalanie tkanki tłuszczowej. Warto ponadto zwiększyć poziom włókna, które wydłuża uczucie sytości u zwierzaków. Koty zmagające się z nadprogramowymi kilogramami powinny otrzymywać ściśle odmierzone porcje pokarmu, o odpowiedniej wartości kalorycznej. Mruczki należy karmić małymi porcjami, za to wielokrotnie (6-8 razy) w ciągu dnia. Dobrym pomysłem jest wydłużenie czasu spożywania pokarmu przez pupila poprzez serwowanie go w miskach spowalniających jedzenie lub zabawkach interaktywnych. Podawanie przekąsek nie jest zakazane – ich wartość kaloryczna powinna być jednak uwzględniona w ogólnym bilansie energetycznym. W terapii odchudzającej u mruczków zwykle najlepiej sprawdzają się gotowe karmy z formułą light. Jeśli zwierzak do tej pory żywiony był suchymi pokarmami, można zacząć podawać mu mokre karmy – dzięki wysokiej zawartości wody zawierają one mniej kalorii w tej samej objętości. Dobór karmy warto skonsultować z lekarzem fizyczna Aby odchudzić kota, należy nie tylko dokonać modyfikacji jego diety, ale również umożliwić mu spożytkowanie energii. Regularna aktywność fizyczna pozwala zwiększyć efektywność kuracji. Kot powinien minimum 2-3 godziny dziennie spędzać aktywnie. Najlepiej organizować pupilowi krótkie sesje ruchowe (5-15 min), wielokrotnie w ciągu dnia. Koty najłatwiej zachęcić do ruchu, angażując w aktywność imitującą polowanie. Kilka razy dziennie warto urządzić pupilowi „polowanie” na zabawkę. Kot będzie bardziej skory do ruchu w czasie naszej nieobecności, jeśli pozostawiamy mu zabawki interaktywne, akcesoria do wspinaczki lub pochowamy pokarm na półkach czy w szafkach. Jeśli nasz kot do tej pory nie wychodził na zewnątrz, możemy spróbować kilka razy w tygodniu wyprowadzać go na spacery na wpisy: Żywienie
Na podstawie powyższych informacji możemy stwierdzić, że dobrze przygotowana dieta dla kota domowego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona pod względem bilansu do naturalnej. Standardowy jadłospis powinien składać się w przynajmniej 25% z białka (w większości karm stanowi ono 30-40% makroskładników) oraz 10-30% tłuszczu.
Karma dla labradora powinna być dopasowana do indywidualnych potrzeb zwierzęcia oraz jego cech. Niezależnie od tego, czy Twój pupil karmiony jest wyłącznie suchą karmą, czy dajesz mu również naturalne produkty, musisz przestrzegać kilku zasad, które pomogą mu zachować zdrowie i energię. Sprawdź, jak karmić labradora i w jaki sposób wybrać odpowiednie pożywienie dla psów tej dobrana karma Zła karma może mieć negatywny wpływ nie tylko na samopoczucie labradora, ale w perspektywie czasu również na jego zdrowie. Jeśli chcesz zadbać o swojego pupila, musisz pamiętać, że od wybranych składników zależy jego kondycja oraz zachowanie energii. Dieta labradora nie musi opierać się wyłącznie na produktach gotowych, kupionych w sklepie. Wprost przeciwnie, warto oprócz przetworzonego pokarmu podawać pupilowi świeże mięso lub kaszę. Sprawdź, jaka karma dla labradora będzie wybrać karmę dla labradora? Ogólne wskazówki dotyczące żywienia rasyCechy rasy często mają bezpośredni wpływ na sposób żywienia oraz planowanie diety zwierząt. W przypadku labradorów uznaje się, że są to psy duże, o dużej wadze i silnej budowie ciała, co warunkuje ich wysokie zapotrzebowanie na produkty energetyczne. O czym należy pamiętać, wybierając karmę dla labradora? Na co zwracać uwagę, aby zwierzę nie miało problemów z nadwagą lub otyłością?Karma powinna być dopasowana do rasy psa, ale również do jego ogólnego stanu zdrowia oraz preferencji. Nie wszystkie zwierzęta lubią ten sam smak. Trzeba uwzględnić także wiek pupila – skład karmy dla szczeniaków różni się od zawartości karmy dla dorosłych labradorów. Jeśli Twój pupil został wysterylizowany lub wykastrowany, powinieneś podawać mu specjalne produkty o wysokiej zawartości tłuszczu, który jest niezbędny do jego prawidłowego funkcjonowania. Karma powinna mieć określoną kaloryczność, dopasowaną do aktywności psa. Jeśli Twój pies mało się rusza, a je dużo wysokoenergetycznego pokarmu, prawdopodobnie skończy się to dla niego labradorów często pojawiają się choroby kości oraz stawów. W przypadku tej rasy jest to problem o podłożu genetycznym, jednak wysokiej jakości karma (o dużej zawartości mięsa w składzie) pozwoli zminimalizować przedwczesne powstawanie czy sucha karma dla labradora – którą wybrać?Istnieje kilka możliwości karmienia labradora. Większość osób decyduje się na dietę mieszaną, tzn. składającą się zarówno z naturalnych produktów (mięsa, kaszy, ryżu, warzyw), jak i gotowej karmy kupionej w sklepie. Dobra karma dla labradora powinna być nie tylko sycąca, musi mieć również pozytywny wpływ na wygląd sierści i ogólne samopoczucie pupila. Wśród dostępnych na rynku produktów znajdują się te ekonomiczne oraz premium, które różnią się nie tylko ceną, ale przede wszystkim swoją zawartością. W droższych, specjalistycznych karmach, w składzie znajduje się głównie mięso, w tańszych odpowiednikach z kolei podstawowym składnikiem są wszelkiego rodzaju zboża, a zawartość kurczaka lub wołowiny wynosi zaledwie kilka przypadku gotowej karmy można wyróżnić również jej dwa rodzaje – karmę mokrą oraz suchą. Która z nich jest lepsza i może stanowić podstawę diety psa?Mokra karma dla labradoraKarmę mokrą kupuje się głównie w puszkach oraz saszetkach. W przeciwieństwie do karmy suchej zawiera ona więcej wody, dlatego, aby osiągnąć podobną wartość kaloryczną posiłku, w misce musi znaleźć się jej znacznie więcej. Nie jest to rozwiązanie zbyt karma dla labradoraNajpopularniejszym wyborem wśród właścicieli psów jest sucha karma. Można kupić ją w opakowaniach o różnej gramaturze, jest znacznie łatwiejsza w przechowywaniu. To właśnie ona stanowi bazę dla każdego rodzaju diety. Warto wybierać produkty przeznaczone specjalnie dla labradorów, ze szczególnym uwzględnieniem stanu zdrowia pupila oraz jego na zadbanie o swojego psa, który ma problemy z nadwagą, jest przygotowanie odpowiedniej diety. Zazwyczaj składa się ona wyłącznie z karmy suchej i oczywiście nieograniczonego dostępu psa do świeżej wody. Karma odchudzająca dla labradora w swoim składzie powinna zawierać wyłącznie mięso niskokaloryczne. Jeśli znajduje się w niej za dużo węglowodanów lub tłuszczów, efekt może być przeciwny do zamierzonego, dlatego wszelkie wątpliwości warto omówić z weterynarzem. Lekarz doradzi, w jaki sposób pozbyć się otyłości u psa, wybierze odpowiednią karmę, a także udzieli wskazówek dotyczących diety pupila, biorąc pod uwagę jego indywidualne preferencje oraz ogólny stan serwisem kobiecym i tworzymy dla Was treści związane ze stylem życia. Pamiętamy jednak o sytuacji w Ukrainie. Chcesz pomóc? Sprawdź, co możesz zrobić. Pomoc. Informacje. także:Autor:Adrian AdamczykŹródło zdjęcia głównego: Stefan Cristian Cioata/Getty Images
Cena za pieska zbliżona jest do wielu innych ras. Podobna do kwoty za labradora jest chociażby cena jack russell teriera czy beagle. Ile więc kosztuje labrador? Otóż, zazwyczaj jest to między 3500 a nawet 4500 zł za psa z hodowli, który posiada rodowód. Na ostateczną cenę psa wpływa wiele czynników.
Czynnik człowieczy zwierzęcych problemów z nadwagą Nadwaga u psa spowodowana jest czasem nieodkrytymi schorzeniami, ale najczęściej wynika z nieprawidłowych nawyków żywieniowych. Psy, podobnie jak ludzie, tyją w momencie, gdy z pokarmem otrzymują zbyt dużą ilość energii. Odpowiednie żywienie psów borykających się z nadwagą jest trudne i wymaga nie tylko odpowiedniego prowadzenia – najlepiej przez psiego dietetyka lub lekarza weterynarii –, ale przede wszystkim żelaznej konsekwencji właściciele. W obliczu błagalnego spojrzenia pupila, godnego maślanych oczu Kota w Butach ze Shreka – i szeregu innych sztuczek, którymi nasze zwierzaki dysponują, większość z nas mięknie, sięgając dla psa po ulubiony przysmak. Hipnoza działa – pies wygrywa. Ale tylko ze słabą wola swojego właściciela, bo na dłuższą metę każdy dodatkowy kilogram to przysłowiowy gwóźdź do trumny. Nadwaga chorobowa Niewyjaśniony przyrost wagi może świadczyć o poważnych problemach zdrowotnych i wymagają konsultacji z lekarzem weterynarii. Zanim zaczniesz psa odchudzać, musisz wykluczyć u niego choroby, które powodują otyłość. Kiedy pies ma nadwagę? Definicja idealnej budowy ciała u psa jest znacznie trudniejsza niż u człowieka, bo czworonogi maja różne wzorce ras i różną użytkowość. Linie użytkowe i wystawowe, psy pracujące, sportowe, gończe i do towarzystwa - wszystkie te czynniki mają wpływ na ocenę optymalnej wagi. Najprostszym sposobem, jak ocenić, czy pies ma nadwagę, jest sięgnięcie po opis rasy, który uwzględnia dopuszczalne masy ciała. Wartości przekraczające górną normę zwykle świadczą o nadwadze, a w przypadku znacznych różnic – o otyłości. Jak ocenić nadwagę u psa - test żeber Wypróbowanym sposobem na stwierdzenie nadwagi u psa jest prosty test na widoczność żeber. Jeśli zebra nie są pod skorą widoczne, ale bez problemu możesz je wymacać palcami, waga Twojego psa powinna być w normie. Jeśli żebra zniknęły jednak pod warstwą tłuszczu i nie można ich stwierdzić haptycznie, pies ma nadwagę. I odwrotnie: Jeśli zebra są widoczne na pierwszy rzut oka – nawet bez dotykania – zwierzak cierpi na niedowagę. Ocena kondycji zwierząt: skala BCS Jednym ze sposobów pozwalających ocenić sylwetkę wszystkich psów na świecie jest oficjalna, 5- lub 9-punktowa skala kondycji zwierząt, tzw. Body Condition Score. Obydwa rodzaje skali przedstawiają kondycję czworonogów – od skrajnego wychudzenia, przez niedowagę, idealną sylwetkę, nadwagę, aż po otyłość. Chcąc przeprowadzić ocenę, wystarczy do każdej kondycji przyporządkować odpowiedni numer od 1 do 5 lub od 1 do 9. Jeśli po zsumowaniu punktów otrzymasz środkowe wartości to znak, że Twój pupil ma optymalną kondycję. Najniższa ze wspomnianych wartości zawsze świadczy o skrajnym wychudzeniu, a najwyższa o otyłości. Wszelkie odchylenia wymagają odpowiedniego postępowania. Na czym polega Body Condition Score? Ocenę kondycji czworonoga przeprowadza się za pomocą oceny wzrokowej oraz palpacyjnej. Zmiana przyzwyczajeń właściciela Największym problemem w procesie odchudzania psa są przyzwyczajenia właściciela. Jeśli wdrożysz poniższe zasady, Twój ulubieniec powinien osiągnąć właściwą masę ciała w ciągu kilkunastu tygodni. Po pierwszych dietetycznych sukcesach ważne stanie się utrzymanie osiągniętej wagi. Niestety, podobnie jak u ludzi, również u psów – w wyniku słabości właściciela - dość często pojawia się efekt jo-jo. Odchudzanie psa: dieta i ruch Kluczową rolę odgrywa wysokowartościowe żywienie w odpowiednich ilościach. Ważna jest nie tylko jej jakość, ale i ilość. Nie przekraczaj zalecanej dziennej dawki, nie zapominając, że każdy przysmak pomiędzy posiłkami musi zostać wliczony do dopuszczalnej ilości kalorii. Niezwykle ważne jest zadbanie o utracenie jedynie masy tłuszczowej – waga mięśni i narządów wewnętrznych nie powinna ulec zmianie, gdyż mają one ogromny wpływ na zdrowie pupila. Wspomniane już rozdzielenie posiłków na kilka w ciągu dnia jest niezwykle ważne, gdyż pozwala przejść pupilowi komfortowo przez trudny dla niego czas utraty wagi. Dostarczanie 3, a nawet 4 posiłków dziennie pozwala zapobiec występowaniu uczucia głodu, ale też zapewnić odpowiednie uczucie sytości. Jaką karmę wybrać, aby zadbać o zdrową sylwetkę Twojego pupila? Pomoc specjalisty Psy z nadwagą lub otyłe powinny być pod stałą opieką weterynarza lub dietetyka, zwłaszcza, jeśli problem istnieje już od dłuższego czasu. Specjalista wesprze Cię w żywieniu psa i codziennym postępowaniu, ale będzie też monitorować pracę serca, stawów czy też wykona regularne badania krwi. Pozwoli to zawczasu stwierdzić potencjalne zmiany chorobowe, bo otyłość u psa może być objawem schorzeń towarzyszących, np. nadczynności tarczycy. Konsekwencje nadwagi u psa Gruby pies może mieć podobne problemy zdrowotne jak człowiek: nadciśnienie, choroby kości i stawów, choroby układu krążenia czy trudności z oddychaniem. Nie inaczej niż u ludzi, konsekwencje nadwagi i otyłości u psów mogą być bardzo poważne. Czy psy to z natury obżartuchy? W naturze nadwaga u psów nie występuje, chyba że ma podłoże patogenetyczne. Historycznie rzecz biorąc, problem otyłości u psów domowych wynika z ich nawyku jedzenia na zapas, na który wpływ miało ich wcześniejsze życie, przed udomowieniem. Na wolności dzikie psy jadły obficie, ale rzadko. Polowania na ofiary urządzały dopiero w momencie, gdy poczuły głód, a ubitą zwierzynę zjadały w olbrzymim pośpiechu, z obawy, że psy wyższej hierarchii zabiorą im zdobycz. Jadły wówczas dużo, nie wiedząc, kiedy pojawi się kolejna okazja na posiłek. Te zachowania żywieniowe pozostały im do dziś, mimo że już nie muszą samodzielnie dbać o zdobywanie jedzenia czy konkurować o pokarm. Większość psów, mimo regularnych posiłków czy uczucia sytości, wciąż nie może się wyzbyć tych atawistycznych zachowań i je do momentu, aż zniknie jedzenie, nieważne jakie jego ilości mają akurat do dyspozycji. Co wpływa na wagę psa? Na masę ciała dorosłych psów ma wpływ cały szereg różnych czynników, nad którymi Ty sam możesz zapanować i pozytywnie na nie wpłynąć. Czynniki genetyczne: wrodzona skłonność do tycia Część ras psów – np. labradory – ma tendencję do gromadzenia tkanki tłuszczowej. Niektóre tendencję do tycia mogą nawet przekazywać potomstwu genetycznie – mowa wówczas o nadwadze rodzinnej. Masę ciała takich psów powinieneś dlatego kontrolować nie tylko za pomocą właściwego żywienia, ale także dostarczając im odpowiedniej dawki aktywności fizycznej. Które rasy psów mają tendencję do tycia? Część ras psów ma szczególną tendencję do tycia. Czynniki hormonalne: pies po kastracji Psy po kastracji potrzebują mniejszej ilości energii – szacuje się, że jej wysokość spada nawet o około 30%. Po wykonaniu zabiegu sterylizacji zmniejsza się produkcja i wydzielanie hormonów płciowych, a zmiany metaboliczne sprzyjają odkładaniu się tkanki tłuszczowej i zwiększają apetyt. Kastracja psa prawie dwukrotnie zwiększa ryzyko nadwagi lub otyłości. Czynniki behawioralne: właściwe wychowanie Część psów ma wilczy apetyt i zjada wręcz wszystko to, co napotka na swojej drodze. Występowanie takich sytuacji w wieku szczenięcym nie powinno Cię dziwić – jedzenie to wszak najsilniejszy z psich instynktów. Jeśli odpowiednio nim pokierujesz, masz duże szanse, że psiak zmieni swoje nawyki. To ważne również w celu uniknięcia zatrucia poprzez połkniecie niebezpiecznej substancji. Czynniki środowiskowe Poza ilością i jakością karmy na masę ciała wpływa również aktywność fizyczna. Odpowiednia częstotliwość i długość spacerów, ale też treningi i zabawy są decydujące dla zachowania optymalnej wagi – lub jej zrzucenia. Czynniki wiekowe: gdy pies się starzeje Prawdopodobieństwo nadwagi rośnie wraz z wiekiem. Problem ten najczęściej dotyka psów w średnim wieku, mających kilka lat. Powyżej 12-14 roku życia ryzyko pojawienia się nadmiernej ilości kilogramów znacznie spada. Starzejący się pies, który ma dodatkowo do udźwignięcia zbędne kilogramy, jest szczególnie narażony na poważne choroby. Strategia małych kroków Po ustaleniu stopnia nadwagi i masy ciała, jaką Twój pies powinien utracić, pamiętaj, że tygodniowo nie powinien on spalić więcej niż 1 - 2% aktualnej masy ciała. Ważne jest stopniowe zmniejszanie dziennej dawki pokarmu i równie stopniowe zwiększenie aktywności fizycznej. W przypadku żywienia żołądek psa musi systematycznie zostać przyzwyczajony do mniejszej ilości kalorii. Natomiast jeśli chodzi o ruch, to nie możesz psa przeforsować – zbędne kilogramy negatywnie wpływają na kondycję, a zmuszanie go do wysiłku byłoby kontraproduktywne. Jeśli Twój pies czuje się jak ryba w wodzie, pływanie będzie najlepszy rozwiązaniem: pies spali dużą ilość kalorii i wzmocni mięśnie. Jaka powinna być zawartość tkanki tłuszczowej? Szacuje się, że zawartość tkanki tłuszczowej u zdrowego psa nie powinna przekraczać 25%, ale nie powinna być też mniejsza niż 15%. W przypadku skrajnej otyłości jej wartość może przekroczyć nawet 50%. Rasy i ich wagowe ideały Określenie idealnej masy ciała psa jest trudne zwłaszcza wtedy, gdy masz w domu kundelka. U psów rasowych jest to znacznie prostsze, bo wzorce ras organizacji FCI jednoznacznie przedziały idealnej wagi ciała podają. Podsumowanie Planując strategię, jak odchudzić psa, weź pod uwagę rodzaj karmy i odpowiednia dawkę aktywności fizycznej. Jeśli nadwaga u Twojego psa nie ma podłoża chorobowego, decydującym czynnikiem jesteś zawsze Ty i Twoje nawyki. Pamiętaj, że kluczem do osiągnięcia sukcesu jest konsekwentne przestrzeganie zasad – to Ty jesteś odpowiedzialny za ich wdrożenie i pilnowanie. Stawką jest zdrowie Twojego ulubieńca - odchudzając go przedłużasz mu życie.
Natomiast dieta dla dziesięciolatka z nadwagą, choć jest bardzo podoba do zdrowej diety, to powinna być stosowana pod opieką specjalisty, aby niedoprowadzić do niedoborów zaburzających prawidłowy wzrost dziecka, które w tym okresie może się bardzo intensywnie rozwijać. Spis treści: Dieta dla dziesięciolatka – zasady
Dysplazja stawów u psa – co to jest? Dysplazja stawu u psa to schorzenie, które polega na patologicznym rozwoju struktur stawowych. Może to być na przykład niedorozwój, ale również zwyczajne rozluźnienie w obrębie stawu. Najczęściej schorzenie to przekazywane jest w genach, z pokolenia na pokolenie. Co ważne, zwierzę mające gen dysplazji wcale nie musi zachorować, bo na rozwój choroby wpływają również czynniki zewnętrzne. Jakie? Przede wszystkim: przynależność do dużej rasy zbyt duża suplementacja wapniem przy stosowaniu karmy komercyjnej bardzo szybki wzrost szczeniąt brak suplementacji przy żywieniu domowym nadwaga albo otyłość na etapie rozwoju i wzrostu nadmierny wysiłek fizyczny u rosnących psów Według badań najbardziej na dysplazję narażone są konkretne rasy psów. Dysplazja u labradora, sznaucera olbrzymiego, owczarka niemieckiego, amstaff czy doga jest częstsza niż u innych ras. Coraz częściej chorują też psy małych ras, spaniele czy mopsy. W przypadku tych psów należy wykonywać w wieku szczenięcym badania w kierunku dysplazji. Warto też dodać, że choć choroba może dotykać różnych stawów, to najczęściej diagnozowane jest zwyrodnienie stawu biodrowego u psa. Sucha karma dla psów zagrożonych dysplazją Szczenięta dużych i olbrzymich ras rosną nawet do ukończenia drugiego roku życia – w tym czasie kształtuje się ich kościec, co ma bezpośredni wpływ na stawy. W tym czasie stosowana powinna być sucha karma dla szczeniąt ras dużych, która zapewnia dostarczenie wszystkich niezbędnych składników odżywczych, w tym białka, ale też wapnia i fosforu w odpowiednich proporcjach. Na etapie wzrostu, ale również w dorosłości psa pilnuj dopasowanych dawek żywieniowych. U psów otyłych i z nadwagą ryzyko wystąpienia dysplazji wzrasta nawet o 10%. Jeśli Twój pies ma zbyt dużą wagę, a dokuczają mu problemy z poruszaniem się, zgłoś się na wizytę do gabinetu weterynaryjnego. Jeśli pies nie wykazuje dolegliwości, zadbaj o to, aby zrzucił nadmierne kilogramy. Sucha karma dla psów z nadwagą to zwykle produkty typu light, czyli o obniżonej kaloryczności. Zapewni psu uczucie sytości, a jednocześnie nie będzie dostarczać zbyt wielu kalorii. Zazwyczaj zawiera też L-karnitynę, która wspiera spalanie tłuszczów. Pamiętaj, aby dopasować dawkę do potrzeb psa. Dysplazja u psa a aktywność fizyczna Na etapie wzrostu żadne szczenię nie powinno być obciążane nadmierną, zwłaszcza wymuszoną, aktywnością fizyczną, bez względu na to, czy dysplazja stawu biodrowego jest u niego warunkowana genetycznie. Ciągły, intensywny ruch w tym samym tempie po twardym podłożu, na przykład chodniku, jest jedną z gorszych rzeczy, którą można zrobić psu. Nie należy też pozwalać na intensywne i częste chodzenie po schodach oraz ograniczać bardzo długie okresy aktywności. U psów, które mają nadwagę, nadmierna aktywność fizyczna nie jest zalecana w ogóle. Najpierw zadbaj o to, aby pies wrócił do prawidłowej wagi, a potem stopniowo wydłużaj spacery. Dysplazja u psa – objawy Objawy dysplazji u psa niekoniecznie od razu rzucają się w oczy laikowi. Jeśli jednak zauważysz, że Twój pies ma problemy z poruszaniem się, niezbędna jest wizyta w gabinecie weterynaryjnym. Do objawów wymienianych przez lekarzy weterynarii należą: ostrożne wstawanie i kładzenie się ostrożny chód niechęć do biegania charakterystyczny, sztywny chód problemy z poruszaniem po odpoczynku problemy ze wskakiwaniem na różne powierzchnie niechęć do kładzenia się na twardym odciążanie jednej łapy podczas siadania, kładzenia się Dysplazja u psa – diagnostyka Istnieje wiele różnych metod diagnostycznych, a niektóre z nich stosować można już u kilkutygodniowych szczeniąt. Najczęściej wykonywane są, w razie zgłoszenia właściciela zaniepokojonego nieprawidłowym poruszaniem się psa, badanie palpacyjne stwierdzające zakres ruchomości stawów, a także dokładny wywiad. Podstawą diagnostyki jest też rentgenowskie badanie psa. Przygotowanie do niego leży po stronie opiekuna – zazwyczaj badanie RTG wykonywane jest w narkozie albo na tak zwanym głupim jasiu. Pies nie powinien przed nim spożywać posiłków przez 12 godzin, a na kilka godzin przed wizytą – pić wody. Wykluczenie dysplazji możliwe jest u psów około dwuletnich. Dysplazja u psa – leczenie W lekkich przypadkach dysplazji stosowane jest leczenie farmakologiczne połączone z odpowiednim żywieniem, suplementacją, a także rehabilitacją. W razie konieczności podaje się leki przeciwzapalne. Suplementacja przebiega z użyciem kwasu hialuronowego, glukozaminiy i chondroityny i stosowana jest w zastrzykach dostawowych albo w formie witamin i suplementów dla psów. Sucha karma dla psa powinna być dopasowana do potrzeb danego osobnika i nie powodować ryzyka nadwagi. Wskazana jest też umiarkowana aktywność fizyczna, np. pływanie czy niezbyt szybki bieg po miękkim, nie śliskim podłożu. W przypadku poważniejszych stanów wprowadza się dodatkową, profesjonalną rehabilitację, która ma za zadanie polepszyć możliwości poruszania się zwierzęcia i skorygować postawę jego ciała. W takich przypadkach stosowana jest również karma weterynaryjna dla psa z dysplazją, która dostarcza niezbędnych składników wspierających zdrowie stawów. Tymczasowo stosowane mogą być też tabletki przeciwbólowe dla psa na stawy – tylko z przypisu lekarza. W sytuacji, gdy dysplazja jest bardzo ciężka, niezbędna jest operacja stawu biodrowego. Jej forma dostosowywana jest do stanu psa. Najlepiej, aby przeprowadził ją lekarz weterynarii ze specjalnością chirurga ortopedy.
Sucha karma dla psów dorosłych z serii GOLDline (producent HelloDOGS), to prosta i smaczna receptura, która charakteryzuje się wysoką zawartością mięsa (aż 50% jagnięciny). Skład został uzupełniony między innymi przez owoce, odpowiednio zbilansowane suplementy i ziemniaki. 100 g. 5.99 zł. 1. Dodaj do koszyka.
Dieta pudełkowa dla psa. Ile to kosztuje? Warto? Dieta pudełkowa dla psa... Fanaberia ludzi z dużych miast czy po prostu zadbanie o swojego czworonożnego przyjaciela, kiedy sami nie mamy czasu przygotowywać mu posiłków? O nowej modzie na diety pudełkowe dla psów rozmawialiśmy w studiu Dzień Dobry TVN. Diety pudełkowe dla psów - dobry pomysł? Jak to działa? Co znajduje się w diecie pudełkowej dla psów? Diety pudełkowe dla psów - ile to kosztuje? Diety pudełkowe dla psów - opinieZobacz też: Jak karmić psa – co powinien jeść pies i ile razy dziennie go karmić? Jak pomóc psu z nadwagą?Diety pudełkowe dla psów - dobry pomysł? Jak to działa?Diety pudełkowe dla psów mogą powstawać na zamówienie pod potrzeby danego psa i mogą być przygotowane dokładnie pod jego wyniki. Diety pudełkowe dla psów to dobra alternatywa do przygotowywania posiłków samemu w domu - zwłaszcza dla ludzi, którzy narzekają na brak czasu, a jednocześnie bardzo chcą zadbać o zdrowie swoich niedawna diety pudełkowe dla psów były uważane za fanaberię i najczęściej wybierano je tylko dla psów wystawowych. Sporo się zmieniło od tego czasu, a obecnie diety pudełkowe dla psów są coraz częściej wybierane przez właścicieli domowych pupili, które z psimi wystawami mają niewiele na diety pudełkowe dla psów decydują się właściciele psów, które mają problemy ze zdrowiem, z układem pokarmowym lub cierpią na różnego rodzaju alergie pokarmowe. Co znajduje się w diecie pudełkowej dla psów?Dieta pudełkowa dla psa składa się z kilku słoiczków z jedzeniem na każdy dzień. Każdy właściciel może indywidualnie skomponować dietę dla swojego składnikiem przygotowywanych dań dla psa jest gotowane mięso i warzywa. Całość jest suplementowana - dodaje się do nich np. wapń, algi morskie, siemię lniane. Dieta pudełkowa dla psa to... Diety pudełkowe dla psów - ile to kosztuje?Niestety, diety pudełkowe dla psów są bardzo drogie (szczególnie w przypadku psów ras dużych), ale możliwe jest samodzielne komponowanie posiłków dla swojego psa. Aby zapewnić bezpieczeństwo i pewność, że dieta jest prawidłowo skomponowana warto skorzystać z porad dietetyka dla charta kosztuje ok. 350 złotych, dla labradora - może wynieść nawet 1000 złotych miesięcznie, choć najczęściej taka dieta nie przekracza 600 złotych na diety pudełkowe dotyczy póki, co tylko psów, ale zapewne z czasem przeniesie się także na pudełkowe dla psów - opinieWłaściciele psów, które przeszły na dietę pudełkową, bardzo chwalą sobie nowe - choć kontrowersyjne - rozwiązanie. Uważają, że sierść ich pupili jest milsza w dotyku, gęstsza, ich psy mają więcej energii do zabawy i po prostu czują się problemem jest jednak cały czas cena. Podobnie jak w przypadku diet pudełkowych dla ludzi - cena jest oczywiście wyższa niż w przypadku, kiedy jedzenie przygotowujemy także:Agresywne rasy psów. Które są najniebezpieczniejsze? Czym się kierować przy wyborze psa? Jak przygotować psa na narodziny dziecka? Zobacz wideo: Dieta pudełkowa dla psów – wielkomiejska fanaberia? Zobacz wideo: Dieta pudełkowa dla psów – wielkomiejska fanaberia? Źródło: Dzień Dobry TVN
Our Top 3 products for Dieta dla 7 latka z nadwagą Top 3 for Dieta dla 7 latka z nadwagą. Cataproduct znalazł 9000 wyników wyszukiwania hasła 'dieta dla 7 latka z nadwagą' w 20 sklep(y), w tym Amazon.pl, FC-Moto PL oraz Breuninger. Cena waha się od 0 zł do 1.021.530 zł. Najlepszy wynik to 'ZESZYT DLA 7-LATKA: Ćwiczenia i zabawy' z
Czy jesteś zauroczony tymi małymi, niezdarnymi szczeniakami o pięknym biszkoptowym kolorze sierści? Jeśli planujesz powiększyć swoją rodzinę o włochatego, czworonożnego, waniliowego lub czekoladowego biszkopcika, powinieneś dobrze poznać tę rasę – kiedy szczeniak staje się dorosłym psem, pojawiają się wyzwania i problemy. Charakterystyka rasy – czyli z czym musisz się liczyć? Labradory to wspaniałe, rodzinne psy o łagodnym usposobieniu. Jeśli posiadasz dzieci, wybór tej rasy będzie świetnym pomysłem – dzieci kochają duże i puchate zwierzaki, do których można się przytulać, a labradory uwielbiają energiczne dzieciaki z którymi będą mogły dokazywać. Jednak należy pamiętać, że taki duży i ciężki pies, przypadkowo może przewrócić dziecko i niechcący zrobić mu krzywdę. Psy te to prawdziwe wulkany energii! Mieszkasz w bloku, a 20 minutowy spacer po osiedlu to maksimum czasu, jaki możesz poświęcić na spacer z pupilem? Jeśli tak, to musisz się liczyć ze zniszczeniami jakich prawdopodobnie dokona znudzony labrador w Twoim mieszkaniu. Dorosły osobnik tej rasy potrzebuje co najmniej dwóch godzin dziennie, poświęconych na spacer i bieganie. W trakcie spaceru dobrze jest go angażować we wszelkie aktywności i zabawy takie jak aportowanie, przeciąganie liny czy bieganie. Wychowywanie tego psiaka bez domu z ogromnym ogrodem jest jednak możliwe – wystarczy abyś lubił aktywność na świeżym powietrzu co najmniej tak jak on. Włochata kula. Decydując się na labradora, spodziewaj się sierści w każdym zakamarku. Psy te dwukrotnie w trakcie roku, niezwykle intensywnie linieją. Sierści możesz spodziewać się przez kilka tygodni dosłownie wszędzie – na kanapie, w toalecie, na kosmetykach, talerzach, ubraniach… Pieczesz ciasto dla gości? Licz się z tym, że Twój labradorek dorzuci tam cos od siebie. Nadmiaru sierści możesz pozbywać się wraz z rękawicami do wyczesywania marki Trixie Studnia bez dna. Psy te charakteryzuje niezwykłe łakomstwo, wykazują dużą skłonność do przejadania się. Cecha ta jest niezwykle przydatna w trakcie szkolenia pupila – by otrzymać przepyszny smakołyk, chętnie powtórzą każdą sztuczkę. Już nigdy nie zjesz posiłku spokojnie, no chyba, że zamkniesz się sam w toalecie! Te łakomczuchy będą patrzyły na Ciebie prosząco swoimi pięknymi, świecącymi oczami zawsze kiedy tylko wyciągniesz coś z lodówki. Nadwaga u tej rasy jest częstym problemem – labradory posiadają tendencję do tycia a fakt, że ludzie ulegają ich proszącemu wzrokowi, dokarmiając je „ponadprogramowymi przekąskami” sprzyja problemom tycia. Niezwykły apetyt zawdzięczają swoim przodkom, psom które posiadały duże zapotrzebowanie energetyczne, przez wzgląd na warunki swojej pracy – zimne kanadyjskie wybrzeża. Pamiętaj by nigdy nie zostawiać otwartego pudełka lub worka z karmą w zasięgu psa – karma w mgnieniu oka może zniknąć, a brzuszek Twojego psiaka powiększy dwukrotnie swoją objętość. Takie przejedzenie będzie dla zwierzaka niezwykle szkodliwe. Trawnikowy odkurzacz. Zdechła mysz, ptasia kupa? Dla labradora nawet najobrzydliwsze rzeczy to prawdziwe przysmaki – zje wszystko, dlatego lepiej nie pozwalaj by lizał Cię po twarzy. Wszystkożerność niestety wiąże się także z prawdopodobnymi zatruciami, dlatego w miarę możliwości należy pilnować zwierzaka. Szybki skok w bok. Oczekujesz od swojego pupila wierności, chciałbyś się czuć niezastąpiony panem? Niestety nie z tą rasą – labrador uwielbia wszystkich ludzi, którzy okażą mu zainteresowanie… A tych którzy podrzucają mu smakołyki wręcz kocha. Wyjeżdżasz i chciałbyś zostawić go u znajomych lub rodziny? Jeśli ich dom jest pełen smakołyków, to raczej nie będzie tęsknił. Kwestie zdrowotne A jak to jest ze zdrowiem labradorów? Jak każda rasa posiadają swoje słabsze cechy, jednak wizyty u weterynarza raczej nie będą tak częste, jak w przypadku bardziej chorowitych psów np. mopsów. Psy te często zmagają się z chorobami stawów, jeśli zwierzę cierpi na nadwagę stan jego łap będzie się bardzo pogarszał. Artretyzm to częsta przypadłość u psów tej rasy w podeszłym wieku. Kolejną przypadłością są częste niestrawności spowodowane ich łakomstwem – podczas spacerów, zdarza się, że zjedzą coś czego nie powinny, a to wiąże się z ryzykiem wystąpienia biegunek, zaparć czy wymiotów. Żywienie psa Labradory to psy o ogromnym sercu i jeszcze większym żołądku. Jak zatem zadbać o ich odpowiednią dietę, by nie dopuścić do nabrania przez naszego przyjaciela nadprogramowych kilogramów? Dorosły osobnik powinien spożywać 2-3 posiłki dziennie, gramaturę należy dostosować do stopnia aktywności psa, jego stanu zdrowia oraz rodzaju karmy jaką zamierzamy stosować. Najlepszy pokarm dla dorosłego labradora to karma z dużą ilością białka zwierzęcego, stanowiącego podstawę diety czworonogów. Podczas wyboru psiego jedzenia należy zwracać uwagę na elementy takie jak: Prosty skład, należy bezwzględnie unikać karm wzbogaconych o wzmacniacze smaku czy sztuczne barwniki – powodują one zwiększenie już dużego łaknienia, Zawartość tłuszczy – Im mniej tłuszczy w karmie labradora tym dla niego lepiej, Nienasycone kwasy Omega 3 i 6 – składniki zapobiegające problemom z chrząstkami, L-karnityna – zmniejsza ryzyko nadwagi, wspomaga trawienie tłuszczów, Przykładową karmą stanowiącą świetny pokarm, stworzony specjalnie dla tej rasy, jest produkt marki Purina Dog Chow. Bogata w witaminy, minerały oraz składniki odżywcze karma, została skomponowana z myślą o wszystkich labradorach, by każdego dnia wspierać ich organizm. Pokarm ten dodatkowo został wzbogacony o składniki, wspierające psie stawy, idealny do stosowania w profilaktyce – regularne podawanie zmniejsza ryzyko wystąpienia schorzeń. A co jeśli nie uchroniliśmy naszego labradora przed nadwagą? Jeśli pies posiada nadprogramowe kilogramy, należy niezwłocznie zabrać go do weterynarza by określić jego stan zdrowia. Nadwaga tych psów może powodować nadmierną eksploatację wrażliwych stawów, wywołać ich zapalnie, dysplazję oraz zwyrodnienia kręgosłupa. Zbyt duża masa ciała może prowadzić do znacznego skrócenia życia. Kolejnym krokiem, zaraz po wizycie u weterynarza, jest dobranie odpowiedniej karmy oraz jej dawkowania – wybór należy skonsultować ze specjalistą. Najodpowiedniejszy pokarm to taki z niską zawartością tłuszczu, na bazie delikatnego mięsa, przykładem takowej karmy jest Dolina Noteci Perfect Care Joint mobility . Mokry pokarm przeznaczony dla psów z problemem nadwagi, skutecznie wspiera także funkcjonowania ich stawów. Mięsne kawałki zostały wzbogacone o glukozaminę, czyli naturalny element budulcowy tkanki chrząstnej. Po wybraniu odpowiedniej karmy, kolejnym etapem jest aktywność fizyczna psa. Jeśli labrador zmaga się z nadwagą i jego organizm nie jest wydolny, nie można przeciążać psa – mogłoby spowodować to niebezpieczne urazy. Rodzaj ruchu i jego intensywność należy dobrać do stanu jego zdrowia, początkowo można zacząć od zwiększania długości spacerów, a w późniejszych etapach wzbogacać to o dodatkowe zabawy czy ćwiczenia. Pokarm dla szczeniąt By pies zdrowo się rozwijał, należy dobrać najodpowiedniejszą karmę dla tej rasy. Pokarm dla szczeniąt labradorów powinien być: lekkostrawny, nie obciążający jelit, obfitujący w zwierzęce białka, o niskiej zawartości tłuszczów, wspierający rozwój tkanki chrząstnej i kości, Naprzeciw potrzebom żywieniowym labradorów ponownie wychodzi marka Purina, Pokarm zawiera odpowiednią ilość fosforu oraz wapnia, wpływających na prawidłowy rozwój szkieletu o młodych osobników. Zrównoważony balans składników zawartych w karmie to gwarancja zdrowia, dobrego samopoczucia oraz witalności labradorów. Labradory to cudowne zwierzęta i wspaniali przyjaciele. Przed pojawieniem się tego zwierzaka w domu, musisz poczynić odpowiednie kroki przygotowawcze. Wychowywanie dużego i ruchliwego psa nie jest łatwe, jednak ich proporcjonalna do wielkości apetytu miłość i energetyzująca radość, rekompensują wszelkie niedogodności.5. Fitmin Light. Karma dla psa z nadwagą, która faktycznie ma mniejszą ilość kalorii i tłuszczu. Jednak zyskuje 5. miejsce ze względu na obecność ryżu i kukurydzy wysoko w składzie. To oraz inne produkty roślinne w tej karmie dają nam bardzo dużo węglowodanów w składzie analitycznym. A to nie jest dobre. Jednakże karma ma Zdrowie i pielęgnacja Zdrowy, silny, odporny, wytrzymały - tak w wielkim skrócie można scharakteryzować labradora. Jak inne psy, nie jest on jednak całkowicie pozbawiony ryzyka chorób, dlatego warunkiem prawidłowego rozwoju naszego labka jest właściwa jego pielęgnacja i dbałość o zdrowie. Trudno byłoby wymienić wszystkie niezbędne czynności jakie należy podejmować wobec psa, chcąc zachować jego witalność, sprawność i piękny wygląd. Każda bowiem rasa charakteryzuje się indywidualnymi predyspozycjami, które w sposób szczególny należy wziąć pod uwagę, najlepiej jeszcze przed zakupem. W przypadku labradora zwróćmy jednak uwagę na podstawowe kwestie warunkujące jego zdrowie. Karmienie Labrador inaczej, łakomczuch, pies wiecznie głodny, nie najedzony, obżarciuch, łasuch, pasibrzuch, żarłok... itd. itp. Niektóre labradory znane są z tego, że potrafią nawet zwrócić zjedzony pokarm, tylko po to, by zjeść go ponownie. Ich łakomstwo praktycznie nie zna granic. Właściciel laba powinien o tym pamiętać, gdyż uleganie tej słabości psa może szybko doprowadzić do sytuacji, gdzie nasz pupilek uzyska miano grubaska, baryłki, tłuścioszka, spaślaczka, pulpeta... itd. itp. Labrador z nadwagą to prosta droga do różnego rodzaju schorzeń i zaburzeń ogólnej jego kondycji spadek odporności, choroby serca i układu krążenia, ryzyko zachorowania na cukrzycę, choroby układu kostnego. Zwłaszcza w pierwszych miesiącach życia - gdzie organizm szczeniaka jest bardzo wrażliwy na czynniki zewnętrzne - należy przestrzegać zaleceń żywieniowych hodowcy, gdyż popełnione błędy mogą rzutować na całe przyszłe życie psa. Żywienie czworonogów jest najczęściej ignorowanym i bagatelizowanym problemem przez ich właścicieli. Ile razy słyszy się: mój pies zjada wszystko, mojemu nic jeszcze nie zaszkodziło, a mój jest odporny na wszystko co zje i tym podobne bzdury. Owszem pies potrafi zjeść wszystko, tak jak małe dziecko, które wszystko pcha do ust, ale czy to rzeczywiście jest dla niego zdrowe? Czytając fora internetowe można odnieść wrażenie, że ludzie często utożsamiają psie żołądki ze swoimi, nie dostrzegając w nich żadnej różnicy. Co właściciel to opinia, więc kogo słuchać? Przede wszystkim zdrowego rozsądku, nie popadać w skrajności (a tych na internecie można znaleźć tysiące) i obserwować własnego psa. Jeśli Twój labrador posiada piękną i lśniącą sierść, załatwia swoje potrzeby regularnie 2-3 razy dziennie, a jego stolec jest zwarty, bez nie strawionych resztek pokarmu, nie "gazuje", nie ma zatwardzeń, ma czyste oczy, nie ma nieprzyjemnego zapachu z pyska, mieści się w granicach normy wagowej - to najprawdopodobniej jest to optymalne karmienie, jakie wybrałeś(aś). Jeśli natomiast jest inaczej, należy zastanowić się nad zmianą, proporcjami lub rodzajem karmy. Nie można jednak wprowadzać tych zmian w sposób gwałtowny i nagły, gdyż jeszcze bardziej może to spotęgować negatywne objawy. Nie ma gotowej i najlepszej recepty na żywienie, gdyż każdy pies jest inaczej predysponowany i to, co jednemu służy, drugiemu może zaszkodzić. To tak, jakby dla każdego człowieka próbować opracować jeden jadłospis. Są jednak takie składniki, których w żywieniu psa należy unikać: surowe mięso, zwłaszcza wieprzowe może zawierać śmiertelne dla psa wirusy Aujeszky'ego surowe jaja - ryzyko zachorowania na salmonellę podawanie surowych kości lub kości drobiowych - niesie ze sobą ryzyko mechanicznego uszkodzenia psich zębów lub układu pokarmowego; ostre po przegryzieniu kawałki kości drobiowych mogą pokaleczyć błony śluzowe jamy ustnej, jelit i żołądka mleko - dorosły pies bardzo słabo trawi cukier mleczny, wskazane są bardziej produkty z mleka np. twaróg, żółty ser słodycze, zwłaszcza czekolada zawierająca teobrominę czyli alkaloid występujący w nasionach kakaowca, który jest niegroźny dla ludzi czy kotów, lecz wpływa ujemnie na centralny system nerwowy i mięsień sercowy psów; w skrajnych przypadkach może doprowadzić do śmierci zwierzęcia; najniebezpieczniejsza jest czekolada gorzka, gdyż zawiera najwięcej teobrominy ostro przyprawione produkty - wzdęcia, biegunki, wymioty, brak apetytu pożywienie zbyt bogate lub zbyt ubogie w wapń Nienasycony apetyt labradora, zwłaszcza szczenięcia, wciąż zachęca go do poszukiwania i spożywania różnych, znalezionych odpadków grzybów, porzuconych śmieci, odchodów zwierząt, resztek pożywienia, martwych gryzoni, owadów itp., a nawet przedmiotów nie nadających się do spożycia. Nikogo nie trzeba przekonywać, że zachowanie takie może być bardzo niebezpieczne dla jego zdrowia. Należy więc od samego początku oduczać obżarciucha takiego postępowania i za każdym razem reagować, gdy zechce skonsumować jakieś znalezisko. W karmieniu psa pamiętajmy, by sposób, dawkowanie i proporcje składników odżywczych zawsze dobierać adekwatnie do jego wieku i trybu życia. Należy też pamiętać, że w samym pożywieniu psa nie może zabraknąć minerałów i witamin. Większość z nich można znaleźć w zbilansowanych, gotowych karmach. Warto wiedzieć, że:Składniki mineralne: Wapń – kości + suplementy – wpływają na wzrost i budowę kości, przewodnictwo nerwowe Miedź (mięso + suplementy), Kobalt (podroby, owoce morza), Żelazo (mięso, zielone warzywa) – zapobiegają i leczą anemię Magnez – ryby + suplementy – wpływają na budowę i wytrzymałość kości, poprawiają sprawność układu nerwowego Mangan – zboża, owoce + suplementy – wzmacniają strukturę chrząstek i kości Jod – ryby + suplementy – poprawiają funkcjonowanie tarczycy Fosfor – kości + suplementy – lepsze przyswajanie wapnia Potas, sód – sól kuchenna – reguluje ciśnienie międzykomórkowe i przemianę materii Selen – mięso, kukurydza, olej kukurydziany – działanie przeciwnowotworowe, wpływa na wzrok, jakość sierści Cynk – zboża, buraki, podroby – poprawia wygląd sierści i zdolności rozrodcze Chelaty – suplementy – ułatwiają przyswajanie powyższych pierwiastkówWitaminy: Witamina A – wątroba, produkty mleczne, jaja, owoce – poprawia wygląd skóry, sierści, wzmacnia wzrok, pomocne przy schorzeniach oczu, zwiększa odporność na zakażenia Witaminy grupy B – mięso, jaja, drożdże – wpływają na układ nerwowy, stan skóry, zapobiega anemii Witamina C – owoce – profilaktyka zwyrodnienia stawów, jeden z najważniejszych przeciwutleniaczy, stabilizuje układ odpornościowy i immunologiczny Witamina D – tran, ryby – wzmacnia proces budowy kości i wpływa na ich trwałość, zapobiega i łagodzi stany zapalne skóry Witamina E – zboża, oleje – doskonały przeciwutleniacz, poprawia przemianę materii Witamina H (biotyna) – jaja, drożdże, wątroba – wpływa na właściwe funkcjonowanie skóry, sierści Witamina K – mięso – poprawia krzepliwość krwi, uczestniczy w formowaniu tkanki kostnej, posiada właściwości przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybicze, wykazuje również działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe Ruch Każdy labrador bez względu na wiek potrzebuje odpowiednio dziennej dawki ruchu. Jednak do ok. 18 miesiąca (zwłaszcza szczeniąt) nie należy zanadto forsować; długimi spacerami, intensywnymi treningami, zabawami, w których labrador podskakuje, gwałtownymi ruchami przy aportowaniu, częstym i długim schodzeniem i wchodzeniem po schodach, maratonami przy rowerze czy biegającym kilometry właścicielu. Wynika to z faktu kształtowania się jeszcze wrażliwej struktury kostnej, gdzie proces ten jest nieproporcjonalny (wolniejszy) do wzrostu masy tkanki mięśniowej. Obciążanie w ten sposób stawów może doprowadzić do różnych urazów, a także, mimo iż jest to przede wszystkim cecha dziedziczna - tzw. dysplazji stawów biodrowych lub łokciowych, charakterystycznych dla rasy labrador retriever. Bezpośrednią przyczyną tego schorzenia jest rozluźnienie struktur (więzadła, torebka) otaczających staw biodrowy. Prowadzi to w efekcie do niedopasowania w stawie i do przemieszczenia głowy kości udowej w stosunku do panewki miednicy. Mamy wówczas do czynienia z nadwichnięciem lub zwichnięciem. Schorzenie to dotyczy zazwyczaj obydwu stawów (80% przypadków). Szacuje się, że o dysplazji w 70% decydują geny, a w 30% środowisko, czyli czynniki zewnętrzne. Jeżeli więc w 30% jesteśmy w stanie uchronić naszego psa przed takimi konsekwencjami, warto podjąć ten trud. O dysplazji można poczytać więcej w literaturze fachowej. Codzienny ruch i zabawa na świeżym powietrzu poprawiają ogólną kondycję psa, co z kolei zapewnia mu właściwy rozwój mięśni i sylwetki oraz mocne wiązanie aparatu więzadłowo - stawowego. Ponadto ruch wpływa na poprawę przemian metabolicznych labradora, zaspokaja naturalną potrzebę rozładowania energii do pracy, a także zawiązuje i podtrzymuje więzi w relacjach człowiek-pies. Pamiętaj, by nie forsować psa na godzinę przed jego posiłkiem i dwie godziny po nim. Szczepienia Każde szczenię bezwzględnie musi otrzymać komplet podstawowych szczepień, a każdy dorosły pies tzw. szczepienia odnawiane. Ich rodzaj, czas i częstotliwość najlepiej określi weterynarz i nie wolno tego lekceważyć. Pierwsze szczepienia szczenię otrzymuje przebywając jeszcze u hodowcy, następne już u nowego właściciela. Średnio ok. 10 dni przed każdym szczepieniem pies powinien być odrobaczony. W książeczce zdrowia pieska powinny znaleźć się odpowiednie adnotacje i wpisy dotyczące tego rodzaju zabiegów. Zapisy te pomagają właścicielowi psa przestrzegać terminów warunkujących odpowiednią ochronę i profilaktykę. Regularnie odnawiane szczepienia zapewnią stałą odporność psa i zminimalizują ryzyko zachorowania na wściekliznę, parwowirozę, wirusowe zapalenie wątroby, nosówkę, leptospirozę, kaszel kenelowy. Dobry weterynarz udzieli szczegółowych informacji na ten temat. Powyższe zabiegi oczywiście zawsze związane są z kosztami, ale o ileż będą one większe, jeśli przez naszą niedbałość pies poważnie zachoruje lub w konsekwencji "zejdzie" z tego świata. Pozostawaj więc w stałym kontakcie ze swoim weterynarzem i przestrzegaj jego zaleceń, a jeśli mu nie ufasz, to po prostu go zmień. Tak czy inaczej lepiej nie leczyć na własną rękę i nie bagatelizować jakichkolwiek objawów chorobowych. Twój pies nie powie Ci, że cierpi, źle się czuje i musi iść do lekarza, albo że jest uczulony na to, czym go karmisz. Jeśli nie jesteś weterynarzem, to nie próbuj nim być dla swojego psa, bo konsekwencje mogą okazać się nieodwracalne. Oszczędzanie na zdrowiu psa nie jest rzeczywistym oszczędzaniem, ale jest zawsze ryzykiem. Nie ryzykuj więc zdrowia i życia oddanego Ci przyjaciela. Profilaktyka Bez względu na porę roku należy systematycznie zabezpieczać psa przed insektami. Labrador należy do psów wyjątkowo towarzyskich i przyjaznych, dlatego nie odpuści sobie możliwości spotkania z drugim psem, kotem czy innym zwierzęciem. Jest to dobra okazja, aby od kompana zabaw przejąć grupkę jego "współmieszkańców". Pchły mogą stanowić poważne zagrożenie nie tylko dla zdrowia psa, ale również człowieka i jego najbliższego otoczenia. Są to pasożyty, których ukąszenia wywołują świąd i pozostawiają na skórze małe, czerwone punkciki. Swędzenie jest wywołane przez ślinę owada, a podrapana skóra staje się miejscem infekcji. Sama pchła ze względu na swą wielkość oraz ruchliwość nie jest łatwa do zauważenia, dlatego lepiej jej przeciwdziałać niż wyszukiwać i leczyć. Wyróżnia się następujące gatunki pcheł: Ctenopcephalides canis - pchła psia; Ctenocephalides Felis - pchła kocia; Pulex irritans - pchła ludzka. Po napiciu się krwi po ok. 48 godzinach, samica pchły składa jaja. Mając optymalne warunki może złożyć ich nawet 40 - 50 dziennie. Czas znoszenia jaj, to okres około 2- 10 dni. W tym czasie każda pchła jest w stanie złożyć nawet 400-500 jaj. Pchła przebywająca na zwierzęciu składa jaja, które następnie odpadają od sierści. Największe ich ilości można znaleźć najczęściej w takich miejscach jak legowisko, fotel, łóżko, dywan. Zainfekowany pies wykazuje niepokój wywołany ukłuciami, często intensywnie się drapie, co w konsekwencji prowadzi do niszczenia okrywy włosowej, wtórnych urazów skóry, a także anemii (gdy pcheł jest bardzo dużo), tasiemczycy Diphyllidium, (zjedzone pchły w wyniku iskania się psa mogą zawierać jaja tasiemca), alergii (alergiczne zapalenie skóry). Chcąc uniknąć tych przykrych doświadczeń należy regularnie w zależności od preparatu, zakrapiać psa właściwymi do tego celu środkami (najlepiej o przedłużonym działaniu), stosować obroże przeciwpchelne lub odpowiednie szampony zabezpieczające przed tymi insektami. Są to w zasadzie wystarczające zbiegi, które dość skutecznie eliminują "sierściuchowych" intruzów. Wczesną wiosną i wczesną jesienią nasz labrador będzie szczególnie narażony na masowo pojawiające się kleszcze. Węsząc po krzakach, buszując w trawie, biegając po lasach i łąkach nie uniknie spotkania z tymi pajęczakami. Zamieszkują one przede wszystkim tereny leśne, podmokłe i porośnięte wysoką trawą. Szczególnie narażone na kontakt z nimi są psy polujące lub w inny sposób pracujące w terenie. Nikogo nie trzeba przekonywać, że ukąszenia przez zarażone kleszcze są szczególnie niebezpieczne i groźne nie tylko dla zwierząt, ale i ludzi. Najbardziej zainfekowane są te, które bytują w Polsce północnej, północno-wschodniej i wschodniej. Zakażone są one wszystkimi chorobotwórczymi czynnikami, a więc babesią, borelią, ehrlichią, od których wzięły swe nazwy babeszjoza, borelioza, ehrlichioza. Wszystkie te i inne choroby mogą doprowadzić do poważnych uszkodzeń organizmu psa, ze śmiercią włącznie. Charakterystyczne objawy wynikające z konsekwencji ugryzienia przez zakażonego kleszcza to: kulawizna wynikająca z zapalenia stawów apatyczność i osowiałość wysoka temperatura i ogólne złe samopoczucie psa bóle mięśniowe lub stawowe brak apetytu problemy z oddawaniem moczu lub krwiomocz biegunka krwawienie z błon śluzowych wymioty Nierozpoznana stosownie wcześnie choroba może doprowadzić do różnego rodzaju powikłań niewydolność oddechowa i krążeniowa, schorzenia neurologiczne, choroby nerek i mięśnia sercowego. Profilaktyka polega na odpowiednio wczesnym zastosowaniu właściwych kropli, aerozoli i obroży. Oferta rynkowa tych środków jest bardzo bogata i należy z niej korzystać. W przypadku labradora uwielbiającego kąpiele wodne i błotne, zastosowanie obroży nie do końca może okazać się skuteczne, ale np. w połączeniu z zakropieniem może przynieść satysfakcjonujące efekty. Po użyciu któregokolwiek ze środków należy uważnie obserwować psa, może bowiem okazać się, że nasze czworonożne stworzenie jest uczulone na któryś z preparatów i zamiast mu pomagać, będzie szkodził. Może się jednak zdarzyć, że pomimo zastosowania wszystkich środków, dopadnie psiaka jakiś krwiopijca. Nie należy wówczas wpadać w panikę, lecz jak najszybciej usunąć go, gdyż czas przenoszenia zarazków do organizmu po ugryzieniu to ok. 12-14 godzin. Jeżeli nigdy wcześniej tego nie robiłeś najlepiej zleć to komuś, kto ma już w tym doświadczenie (np. weterynarz) i od kogo możesz się poduczyć. Nieprawidłowe bowiem usunięcie kleszcza może spowodować przedostanie się zarazków do krwioobiegu psa i wywołać którąś z wyżej przedstawionych chorób. Urazy Labrador to duży, silny i ciężki pies, dlatego jego odporność na ból w wyniku kontuzji czy skaleczeń jest znacznie wyższa niż psów ras mniejszych. Nawet bardzo poważnych ran można w pierwszych chwilach nie dostrzec, gdyż nie będzie on piszczał czy skowytał. Oczywiście nie znaczy to, że nie cierpi, ale powiedzmy - nie robi paniki. Jeśli zauważymy liżącego stale jedno miejsce labka lub nagłe zmiany w jego zachowaniu - apatyczność, niechęć do ruchu, częsty sen itp. istnieje prawdopodobieństwo (wykluczając chorobę), że mógł doznać jakiegoś urazu, zwłaszcza gdy zachowanie takie pojawiło się nagle. Do najczęstszych urazów na liście labradorów znajdują się; skaleczenia i przecięcia opuszków na łapach oraz ich podrażnienia podczas dużych mrozów, zwichnięcia kończyn, obłamania pazurów, uszkodzenia błon międzypalcowych, naderwanie lub zerwanie ścięgien, powbijane ciała obce (np. szkło, drzazgi, kolce, źdźbła zbóż i traw). Należy również wziąć pod uwagę, iż jego przyjazne usposobienie nie zawsze znajduje akceptację i zrozumienie ze strony innych przedstawicieli tego gatunku. Pogryzienia, rany szarpane, zadrapania to kolejne niebezpieczeństwa mogące spotkać Twojego labradora. Mając na uwadze jego temperament musisz być właścicielem rozsądnym i przewidującym. Na miejsce wspólnych spacerów dobieraj takie, które przynajmniej minimalizują możliwość doznania tego typu urazów. Bieganie po polu lub innym grząskim terenie narazi czworonoga na zwichnięcia lub złamania, skwerek czy park blisko ruchliwej ulicy wystawia na ryzyko wypadku, a nieznana nam okolica może narazić go na skaleczenia pozostawionymi puszkami, rozbitym szkłem, metalowym złomem. Miej więc zawsze ze sobą smycz, naucz go posłuszeństwa, by reagował na Twoje komendy słowne, zwłaszcza, gdy niebezpieczeństwo pojawi się nagle: agresja innego psa, pogoń za kotem przez ulicę, zwęszenie ciekawej woni i pójście bez kontroli w jej kierunku. Jeżeli dojdzie do poważnego urazu koniecznie zabezpiecz ranę i udaj się do weterynarza, a jeśli pies ma problemy z poruszaniem, nie bój się wezwać pomoc na miejsce. Zwłaszcza po wypadkach niewłaściwy transport lub przemieszczanie psa może np. pogłębić niewidoczne na pierwszy rzut oka uszkodzenia organów wewnętrznych i doprowadzić w konsekwencji do jeszcze większych powikłań lub śmierci. Oczy i uszy Oczy labradora nie wymagają jakichś specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, jednak tak jak w innych przypadkach należy obserwować psa. Jeżeli zauważymy takie zachowania jak przecieranie oka łapą, przymrużanie oczu lub jakiekolwiek wycieki czy zaczerwienienie śluzówek powiek, należy najpierw je obejrzeć. Może się bowiem zdarzyć, że do oka dostało się ciało obce (np. ziarna traw), które łatwo jest usunąć. Jeśli jednak ta opcja zostanie wykluczona, a stan zapalny nadal się utrzymuje, trzeba udać się na konsultację weterynaryjną. Labradory predysponowane są do takich chorób oczu jak: zaćma czyli zmętnienie soczewki - nie przepuszczanie światła w głąb oka jaskra czyli nieprawidłowe (zbyt duże) ciśnienie w gałkach ocznych - nie leczona może doprowadzić do utraty wzroku psa dysplazja siatkówki - in. tzw. odklejanie się siatkówki oka, również prowadzące do ślepoty postępujący zanik siatkówki schorzenia migotki, zwanej też trzecią powieką - jest to fałd spojówki w przyśrodkowym kąciku oka odpowiedzialny za nawilżanie i oczyszczanie powierzchni rogówki z kurzu i pyłu; zainfekowana pokrywa się czerwonymi grudkami limfatycznymi drażniąc powierzchnię oka i doprowadzając do poważnych uszkodzeń Wszystkie powyższe przypadki wymagają bezwzględnego leczenia pod okiem specjalisty weterynarii. Ciekawostka - szczenię labradora posiada niebieski kolor oczu, który wraz z dorastaniem stopniowo zmienia się w orzechowy lub piwny. Rasy, które charakteryzują się opadającymi uszami narażone są dosyć często na ich infekcje. Wynika to z faktu słabej wentylacji, co sprzyja rozwojowi środowiska bakteryjnego. Jeśli pies potrząsa głową, drapie się po uszach, pojawia się wydzielina i czuć z nich nieprzyjemny zapach, to oznacza, że mógł wdać się stan zapalny i należ podjąć leczenie. Działania profilaktyczne opierają się głównie na okresowym, systematycznym przeglądaniu i przemywaniu uszu przeznaczonymi do tego celu preparatami. Nie wolno przemywać uszu psa pałeczkami kosmetycznymi, a jedynie wilgotnym wacikiem sięgając tylko tak głęboko jak sięgnie palec. Czynnościom tym labrador poddaje się bez oporów. Sierść Sierść labradora jest krótka, prosta, lekko szorstka w dotyku, z dość gęstym i obfitym podszerstkiem, który chroni go przed zimnem i wilgocią. Na co dzień nie wymaga zbyt wielu zbiegów pielęgnacyjnych. Ograniczają się one jedynie do spłukania psa prysznicem (najczęściej wystarczy samo "podwozie") zwłaszcza po spacerach w okresach jesiennych, gdzie kałuże i błoto dominują na drogach i polach. Szorowanie szamponem można zastosować 1-3 razy do roku lub w sytuacjach, gdy nasz "ekstrawertyk" utapla się w czymś mało pachnącym lub wpadnie w coś wyjątkowo brudnego. W innych przypadkach w zupełności wystarczy opłukanie czystą wodą lub wydanie komendy zezwalającej na skok do jeziora. Dzięki temu nie pozbawiamy sierści labradora impregnującej warstwy tłuszczowej, osłabiając tym samym układ odpornościowy. Psy maści czarnej i czekoladowej, prawidłowo żywione i pielęgnowane, powinny mieć sierść lśniącą jak rycerska zbroja. Standardowo labradory dwa razy do roku bardzo intensywnie linieją. Może też występować stałe, ale lekkie linienie, którego przyczyn upatruje się w centralnym ogrzewaniu, sztucznym oświetleniu lub diecie. W naszym klimacie zmiany pór roku wiążą się ze zmianami temperatury i długością dnia. Linienie jest ściśle powiązane z tymi właśnie procesami przyrodniczymi. Występuje ono głównie w okresach późnej wiosny i wczesnej jesieni i trwa ok. 3-5 tygodni. W tym czasie niezbędne jest codzienne szczotkowanie kudłacza gęstym grzebieniem w celu usunięcia martwych już włosów, w przeciwnym razie sierść będziemy odnajdywać dosłownie wszędzie, a jedynym zajęciem naszego laba stanie się drapanie we wszystkich dostępnych mu miejscach. Skrócenie okresu linienia może wspomóc podawanie psu specjalnych preparatów z dodatkiem biotyny, witaminy B lub innych środków stworzonych w tym celu, dostępnych na rynku. Pamiętajmy, że zdrowie to warunek radości psa i jego właściciela. Jacek Dąbrowski - LUSYJA
Należy zadbać w diecie dziecka z nadwagą o regularne spożywanie owoców i warzyw. Powinny być one podawane zarówno w formie surowej jak i lekko przetworzonej. Ważne jest regularne spożywanie posiłków, a szczególnie spożycie śniadania. Jeśli nie ma możliwości zapewnienia posiłku, powinno się zadbać o zdrowe przekąski dla dzieci.
Labrador retriever to duży, silny i żywiołowy pies, który wymaga odpowiedniego prowadzenia i socjalizacji. Źle wyszkolony i uspołeczniony może przysporzyć opiekunowi masę problemów! W niniejszym artykule przedstawimy Państwu ogólne informacje na temat rasy oraz postaramy się zarysować profil idealnego właściciela dla psa Labradora. Życzymy miłej lektury! Labradory osiągają średnio od 54 do 57 cm wysokości w kłębie i 30-40 kg wagi. Jeżeli w porę nie zapanujemy nad ich hiperaktywnością i niepohamowanym pragnieniem powitania każdego napotkanego człowieka, już zawsze będziemy przeciągać smycz w czasie spacerów i modlić się, aby psiak nie wyrwał nam ręki z barku. Duże czworonogi mogą zwalić z nóg postawnego człowieka – wystarczy zwalisty skok w czasie co z obcymi? Cóż, nieznajomi mogą mieć do nas spore pretensje, jeżeli pies rzuci się na ich spodnie z ubłoconymi łapami – nawet pocieszny wyraz pyska nie zrekompensuje straty. Jak wychować Labradora? Psy potrzebują bardzo dużo ruchu i odpowiedniej stymulacji umysłowej. Nie zadowolą się kilkunastominutowym spacerem wokół bloku, w czasie którego nie będą miały możliwości porządnego wybiegania się i obcowania z innymi czworonogami. Dorosłemu labradorowi należy zapewnić codziennie co najmniej jeden godzinny spacer, w czasie którego będzie mógł popracować i pobiegać za piłką. Jeżeli nie damy psu szansy na rozładowanie energii, musimy liczyć się z przykrymi konsekwencjami, np. dziurą w kanapie albo potłuczonym wazonem. Wybiegany i zmęczony Labrador może pozostać sam w domu nawet na osiem uwielbiają wodę – niestety dotyczy to zarówno wody w jeziorze, jak i przydomowej błotnistej kałuży. Pies z chęcią wytapla się w bajorku, a potem przybiegnie do nas i zacznie się integrować z poszczególnymi elementami garderoby. Po każdym „wodnym” spacerze wskazane jest wykąpanie i dokładne wysuszenie Labradora, tak aby nie wdała się żadna infekcja. Labrador kocha wszystkich ludzi, dlatego zupełnie nie nadaje się do pełnienia funkcji stróża domu. Podbiegnie do każdego, kto zechce się z nim pobawić (bądź jeżeli dojdzie do wniosku, że ktoś chce mu dać coś do jedzenia). Uwielbia dzieci i może bawić się z nimi całymi godzinami. Niestety, duże gabaryty czynią zeń dość niebezpiecznego towarzysza zabaw dla nieco młodszych latorośli – oczywiście psy nigdy nie zranią dziecka umyślnie, ale niechcący mogą wyrządzić mu poważną krzywdę. Dieta Labradory to straszne łakomczuchy, które zjedzą wszystko, co trafi do ich miski. Często zdarza się, że mimo obfitego obiadu podejdą do stołu i zaczną żebrać o kolejne porcje. W żadnym wypadku nie możemy jednak dzielić się ze czworonogiem swoim posiłkiem! Pies szybko przyzwyczai się, że zawsze dostanie smakołyk, jeżeli podejdzie do stołu i zrobi słodkie oczy. Kolejnym powodem, dla którego nie powinniśmy dokarmiać Labradora jest skłonność do nadwagi. Pomijając domowe jedzenie – każde świństwo znalezione na spacerze, np. zdechły gryzoń czy odchody, są dla nich przysmakiem. Przekarmianie nigdy nie wyszło nikomu na zdrowie. Pielęgnacja Labradora Labradory linieją intensywnie dwa razy do roku. Wówczas właściciel musi mierzyć się z problemem ogromnej ilości sierści zrzucanej w każdym miejscu w domu. Aby nieco złagodzić skutki linienia, należy kąpać psa w ciepłej wodzie – to znacznie przyspiesza wypadanie martwego włosa. Gdzie kupić Labradora? W profesjonalnych hodowlach cena rodowodowego szczenięcia waha się w granicach 2000-2500 zł. Szkolić samemu czy z pomocą fachowca? Posiadacze szczeniąt, którzy nie mają doświadczenia w prowadzeniu psów, powinni zastanowić się nad zapisem do tzw. psiego przedszkola, gdzie pod okiem profesjonalnych trenerów i behawiorystów, już kilkutygodniowy szczeniak nauczy się podstawowych komend. Nawet kilka lekcji może przynieść istotne korzyści wychowawcze! Na kursie nauczymy się przede wszystkim, że nauka może odbywać się poprzez zabawę i nagradzanie pożądanych zachowań. Atrakcyjny model zajęć i stosowanie wielu schematów ćwiczeń pozwoli nam osiągnąć upragnione rezultaty. Warto pamiętać, że każdy pies jest inny, niemniej żaden nie będzie zainteresowany kilkunastokrotnym powtarzaniem danej komendy zgodnie z jednym wyrobionym wzorcem! Szkolenia dla „przedszkolaków” to najlepszy możliwy sposób na wyrobienie sobie własnego rytmu ćwiczeń.eySr.
